தொடர்பதிவு

தொடர் பதிவு.




என்னையும் மதித்து தொடர்பதிவு எழ்த நண்பர் கணேஷ் ஒரு வாய்ப்பு கொடுத்திருக்கார்.நன்றி கணேஷ். என்னஎழுத எதைப்பற்றி எழுதன்னு சிறு குழப்பம். அவர்சொன்னதுபோலஎனக்கும் குறிப்பிடும்படி ஃப்லோவர்ஸோ, பின்னூட்டமிடுபவர்களோ சேரவே இல்லை.நானும் மற்றவர்களின் ப்ளாக் எல்லாம் போயி படித்து ஃபாலோவராகவும் பதிவு செய்தேன்.

நான்ப்ளாக் தொடங்கியே 4 மாசம் கூட முழுசா ஆகலை. ஒவ்வொருவரின் ப்ளாக் படிக்கும்
போதும் நிறைய அனுபவங்கள் கிடைத்தது என்னமோ உணமை. நம்மால் அந்த அளவுக்கெல்லாம் எழுதவே முடியாது என்பது லேட்டாகத்தான் புரிய வந்தது.



என் எழுத்து எப்படின்னா நேரில் யாரோ உக்காந்திருப்பதுபோலவும் அவர்களுடன் பேசுவதுபோலவும் தான் இருக்கும். நான் ஸ்கூல் படிப்பெல்லாம் படித்தது கிடையாது.அதனால இலக்கணசுத்தமா தப்பு, தவறு இல்லாம எழுதவே தெரியாது. நம்மிடம் உள்ள குறைகளையும் ஒத்துக்கொள்ள

வேண்டும் இல்லியா.12 வயசுல கல்யாணம். அந்தவயசுக்குள் எவ்வளவு படிச்சிருக்க முடியும்.அப்பலேந்தே எல்லா வாராந்திர, மாதாந்திர தமிழ் புக்ஸ் படிக்கும் பழக்கம் இருந்தது. அப்பல்லாம்முழு இன்வால்வ் மெண்டோட படிக்க முடிந்தது. கல்யாணத்திற்குப்பிறகு புக்ஸ் கிடைத்தது. ஆனால்முழு இன்வால்வ்மெண்டோடு படிக்கமுடியலை. குடும்ப சுமைகள் அழுத்தம்.


குழந்தைகள் ஸ்கூல்போக தொடங்கிய போதுதான் A, B, C, D, அ,ஆ,இ ஈ எல்லாமே தெரிஞ்சுண்டேன்.இது என்னது தொடர் பதிவு எழுத கூப்பீட்டா சொந்தக்கதை சொல்ராங்களேன்னு நினைப்பீங்க.63- வயசுலதான் கம்ப்யூட்டரே அறிமுகம். அதைபற்றி எதுமே தெரியாது. முதல் ஒருமாசம்

சாலிடர்,ஸ்பைடர்சாலிடர் ஃப்ரீஸெல் கேம்ஸ்மட்டுமே தெரியும். பிறகு நெட் கனெக்‌ஷன் பற்றிதெரியவந்தது, B. S. N, L. ஆபீசில் போயி நெட்கனெக்‌ஷனுக்கு கேட்டேன். லேண்ட் லைன் போன்இருக்கான்னு கெட்டா இருக்குன்னேன். பெரிய பேப்பர் கொடுத்து ஃபில் பண்ணி கொடுங்க என்றார்கள்.

எல்லாமே ஹிந்தில இருந்தது. தமிழே தாளம். இதுல எப்படி ஹிந்தில ஃபார்ம் ஃபில் பண்ணறது?பக்க்த்ல யாரிடம் கேட்டாலும் சொல்லித்தரவும் மாட்டேன்னுட்டா. வீட்ல போயி கேட்டிட்டு வாங்கன்னுசொல்லிட்டா. வீட்டில் நான் மட்டும் தனியாதான் இருக்கேன்.



யாருகிட்ட கேக்க? போன்ல பெண்ணிடம் கேட்டுக்கேட்டு ஒருவழியா ஃபார்ம் ஃபில் பண்ணிகொடுத்தேன்.நெட் கனெக்‌ஷன் கிடைத்ததும் முதல்ல என்ன பண்ணனும்னே தெரியலை. குழந்தைகள்(5) எல்லாரும்வேறு, வேறு இடங்களில் இருந்தார்கள். முதலில் மெயில் அனுப்ப கத்துண்டேன். மெயில் ஐ. டி கூடக்ரியேட் பண்ணத்தெரியலை.முட்டி மோதி ஒன்னொன்னா தெரிஞ்சுண்டேன். அறுசுவைனு ஒரு தமிழ்சைட் கண்ணில் பட்டது. கொஞ்ச நாள் அதில் சமியல் குறிப்பு, சில ஆர்ட்டிக்கிள் எழுதினதில் அங்கு

நிறைய ஃப்ரெண்ட்ஸ் கிடைத்தார்கள். கொஞ்சம் உற்சாகமா இருந்தது. ஆக்ச்சுவலா அக்கம் பக்கத்துலோவேறு எந்த விதத்திலோ எனக்கு ஃப்ரெண்ட்ஸே கிடையாது. நான் ரொம்பவே கொயட் டைப். அதிகம்

பேசவாதெரியாது. அதனால ஃப்ரெண்டுன்னு சொல்லணும்னா அருசுவை ஃப்ரெண்ட்ஸ்தான். அப்பரம்கொஞ்ச நாள்ல அதில் எழ்துவதை நிறுத்திட்டேன். காரணம்னு ஏதும் இல்லை. தமிழ் குடும்பம்னு ஒருதமிழ் சைட் கண்ல பட்டது. அதிலும் கொஞ்ச நாள் எழுதிண்டு இருந்தேன். பிறகு அதையும் படிப்படியா

குறைத்துக்கொண்டேன். ஒரே நேரத்ல நிறைய சைட்ல எழுத தெரியலை அதுதான் உண்மை.ஃபேஸ்புக், ஆர்குட் எல்லாத்திலும் கூட சேந்தேன். அங்கதான் ஒரு ஃப்ரெண்ட் ப்ளாக் எழுதலாமேன்னுஐடியா கொடுத்தா. மொதல்ல ப்ளாக்னா என்னான்னே தெரியலை. அப்பரம் ஒவ்வொருவர் ப்ளக்கா போயிஸைலண்ட் ரீடரா எல்லாம் படிச்சு பாத்தேன். ஒவ்வொருத்தரும் எவ்வளவு சூப்பரா பதிவு எழுதராங்கன்னுஒரே மலைப்பா இருந்தது. நாமும் எழுதி பாக்கலாமேன்னு தொடங்கி4 மாசம் கூட ஆகலை.




பன்னிக்குட்டி ராமசாமின்னு ஒருபதிவர் வலைச்சரத்தில் என் ப்ளாக்கை அறிமுகம் செய்திருந்தார்.அதிலிருந்து என் பதிவுக்கு வாசகர்கள் வர ஆரம்பித்திருக்கிரார்கள். தேங்க்ஸ் ராமசாமி அவர்களே.

ஆனால்கூட இப்பவும் ரொம்பவே குறைவான வாசகர்கள் தான் வருகிரார்கள். ஆனா வரும் எல்லாபதிவுலக நண்பர்களும் என் எழுத்துக்கு நல்ல பாராட்டுக்களும் உற்சாகமும் கொடுத்து என்னை ஊக்கப்படுத்தி வருகிரார்கள். இதோ இப்பவே என்னையும் தொடர் பதிவு எழுத அழைக்கும் அளவுக்கு என்ன

அழைத்திருக்கிரார் நண்பர் கணேஷ். நன்றி கணேஷ். இதுக்கும் மேல எப்படி தொடர்வதுன்னு தெரியலை.

	Tweet