மலரும் நினைவுகள்(4)

              
மேலே இருப்பது 1960-ல் நடந்த எங்க கல்யாணப்போட்டோ. கீழே வீட்டுக்காரரின் 60-வது வயசு சஷ்டி அப்த பூர்த்திபோட்டோ. ஏற்கனவே இந்தபடங்கள் ஃபேஸ்புக்ல போட்டிருக்கேன். ஆனா ப்ளாக் படிக்கிரவங்க எல்லாருமே ஃபேஸ்புக்ல வரமாட்டாங்களே. என்பதிவு படிக்கரவங்களுக்காக

இங்கயும் இன்னொரு முறை இந்தப்படங்கள் போட்டிருக்கேன்.
ஃப்ளாஷ்பெக் சொல்லிட்டு இருக்கும்போதே இன்னொரு ஃப்ளாஷ் பேக்குள்ள
போயிட்டேன்.திடீர்னு ஊர் நினைவு வந்திடுத்து. இப்ப திரும்ப பூனா வரேன்..
அந்த சமயம் எனக்கு எப்படி ரியாக்ட் பண்ணனும்னே புரியலை. இரவு 9 டு10
வரையிலும், காலை 9 டு 10 வரையிலும் தான் தண்ணி வருமாம். தண்ணீர்
பிடித்துவைக்கும் அண்டா, குண்டா,எல்லாமே பித்தளையில் தான் இருந்தது.
மாமியார் என்னிடம் லஷ்மி பாய்லரில் தண்ணி பிடிச்சு வை.காலேல வென்னீர்
போட சவுரியமா இருக்கும் என்றார்கள். 50 வருடம் முன்பு பூனாவில் 6

மாதங்கள் நல்ல பனியாக குளிராக இருக்கும். ஊர் பூரா ஏ, ஸி போட்டதுபோல 

அப்படி ஒரு ஜில்லிப்பா இருக்கும்.

பச்சைத்தண்ணீரில் குளிக்கவே முடியாது. எல்லாருமே வென்னீர்க்குளியல்
குடிக்கவும் வார்ம் வாட்டர்தான். எனக்கோ ஆத்தங்கரையில் முங்கி குளித்து
பழக்கம். யாரானும் வென்னீர்ல குளிச்சா அவங்களை ஏதோ வியாதிக்கரங்க
ளாகப்பார்ப்போம்.சரி அவங்க சொன்னாங்க, தண்ணீர் பிடிச்சுவை, நான் கீழ
கரி, தேங்கா நார் எல்லாம் போட்டு ரெடியா வச்சிருக்கேன் என்றாங்க.
நானும் தண்ணி வந்ததும் பக்கெட்ல பிடிச்சு பாய்லரின் நடுவில் பெரிய
ஹோல் இருந்த் இடத்தில் தண்ணியை ஊத்தினேன். உடனே எல்லா 

தண்ணியும் கீழ விழுந்து கரி, தேங்கா நாருடன் ஓட ஆரம்பித்தது. எனக்கு

எதுவுமே புறியலை. முன்ன பின்ன பாய்லர் பற்றி தெரிஞ்சிருந்தா தானே??



வீட்டுக்காரரை கூப்பிட்டேன். ஏங்க தண்ணி யெல்லாம் இப்படி கீழ வழியுதே
ஏன் அப்படி என்றேன். அவரும் வந்து பாத்துட்டு அசடு, அசடு,தண்ணீயை
அங்கயா ஊத்துவாங்க? அங்கதான் நெருப்பு பத்தவைக்கணும்.என்று சொல்லி
பாய்லரின் மூடியைத்திறந்து எப்படி தண்ணீர் நிறப்பணும் என்று காட்டிக்கொ
டுத்தார். அதற்குள் மாமியாரும் அங்கே வந்தார்கள். என்னாச்சுடா சீனு?
இல்லைமா ல்ஷ்மிக்கு பாய்லர்ல தண்ணி எங்கேந்து ஊத்தணும்னு 

தெரியலை. அதான் சொல்லிண்டு இருக்கேன் என்றார். நல்லபொண்ணு போ

பாய்லர்ல தண்ணி ரொப்பகூட தெரியாம உங்காத்ல வளத்து 

விட்டிருக்காங்களே. என்று ஆரம்பித்து விட்டார்கள். இங்க ஆரம்பித்து என்

வீட்டு மனிதர்கள் மாமியாரின் வாயில் மாட்டிண்டு ரொம்பவே அவஸ்தை
பட்டார்கள்.



அப்பரம் கரி தண்ணியெல்லாம் அலம்பி விட்டு துடைத்து சுத்தம் 

பண்ணினேன்.வீட்டில் வேலை செய்தே பழக்கம் இல்லியா ரொம்பவே அழுகை

யா வந்தது.வேர கரி, தேங்கா நார் எல்லாம்போட்டுகிழேவைத்தார்.வீட்டூக்காரர்
கல்யாண்ணமாகி போற பெண்ணிற்கு எந்தவித புத்திமதியோ, எப்படி வேலை
செய்யணும் என்றோ யாருமே அட்வைஸ் பண்ணி அனுப்பலை. பெரியவங்க்
கிட்ட மறியாதையா நடந்துக்கணும். அவங்க என்ன சொன்னாலும் கேக்கணும்
இவ்வளவுதான் சொன்னாங்க. நானும் அனாவசியமா யாரையும் எதுத்து பேசும்
ரகம் இல்லை. இரவு சாப்பாடு பக்கத்து வீட்டிலிருந்து கொண்டு தந்தார்கள்.
ஐயோ இன்னும் என்ன்ல்லாம் வார்த்தை வாங்கணுமோ என்று ஒரே பயம்.



முதல் ரூமில் நாங்க இருவர்,மாமியார் மாமனார் படுக்கை. சமையல் ரூமில்
தாத்தா படுக்கை.அந்த சமயத்தில் எல்லாம் எனக்கு படுத்த உடனே ஜம்முனு
தூக்கம் வந்துடும். அன்னிக்கு வெல்வெட் புது மெத்தை,புது இடம், புது அனுப
வம் எல்லாமா சேந்து தூங்க விடலை. ஊர் நினைவு வேறு அடிக்கடி வந்து
கஷ்டப்படுத்தியது.பெரியவங்க முன்னாடி வீட்டுக்காரருடன் பேசக்கூட
பயம். இதுல எப்படி படுக்கை தூக்கம்லாம் முடியும்? எங்க ஆத்தா ரூம் கூட 

இன்னமும் நல்லா பெரிசா காத்தோட்டமா இருக்கும். இங்க வீட்ல ஃபேன் கூட

கிடையாது.பனி காலம் அதிகம் என்பதால் ஃபேனே தேவையில்லையாம்.
பலதும் நினைத்து திரும்பி ,திரும்பி புரண்டு கொண்டே இரவு போனது.

	Tweet