மெட்ராஸ், நல்ல மெட்ராஸ் (9)

துணீ துவைத்து குளிச்சு ஈரத்துணியுடனே வீடு வந்தோம். வரும் வழியில் வாய்க்காலில் தளும்பி ஓடும் தண்ணீரைப்பார்த்ததும் இங்கியே குளிச்சிருந்தா நிறைய முங்கி நீச்சலும் அடிச்சிருக்கலாமேன்னு தோனித்து.வீடு வரும் வழியிலேயே அத்தை என்னிடம் இங்க வந்தும் நீ காலை பிஸ்கெட் தான் வேனும்னுலாம் முரண்டு பண்ணக்கூடாது. அவா என்னதராளோ அதை சாப்பிடனும்னு மிரட்டலா சொல்லி கூட்டிண்டு வந்தா. நானும் பூம், பூம் மாடு போல தலையை ஆட்டிண்டு கேட்டுண்டேன் வேர வழி.எலாருக்கும் சுட சுட முறுகலாக கல் தோசை சூடாக வார்த்துப்போட்டா. தொட்டுக்க சாம்பார் ,சட்னி எல்லாம் பண்ணி இருந்தா. எனக்கு இப்படி காலேல சாம்பார்சட்னிலாம் சாப்பிட்டா ஹெவி ஆயிடும். நான் மட்டும் பொடி எண்ணை போட்டுண்டேன். எள்ளுமணக்க மிளகா பொடியும் செக்குலேந்து ஆட்டிவந்த நல்லெண்ணையும் அத்தனை ருசியா இருந்தது. இதுதான் கிரமத்து அசல்மணம் கூடவே திக்காக பில்டர்காபியும் தந்தா. ரெண்டு தோசை சாப்பிட்டதுமே வயிறு ஃபுல். சாப்பிட்டு அவசரமாக பெரியஹாலில் போயி ஊஞ்சலில் உக்காந்தேன். அப்பாடா வீசி வீசி ஆடினேன். கூடவே ஒருமாமியும் வெந்து உக்காந்தா. என்ன ஆனந்த அனுபவம் தெரியுமா. நேத்து நைட்டே ஒருமணி நேரம்தானே தூங்க கிடைச்சது ஊஞ்சல்லயே படுத்துட்டேன். சுகமா தூக்கம்வந்தது. எங்க தூங்க விட்டா.?

                       






மருந்து கூட சாப்பிடாம அப்படி என்ன ஊஞ்சல்னு மருந்தைகொண்டு தந்தா. சே (ரசனையே இல்லாம இருக்காளேன்னு நினைச்சேன்.). மருந்து சாப்பிட்டு திரும்பவும் படுத்தேன். அத்தை உள்ள போயி எல்லாருடனும் கல்கல்ப்பாக பேசிண்டு இருந்தா.அவளுக்கு நாள்பூரா பேசினாலும் போராது.10- நிமிஷத்ல வந்து எழுப்பிட்டா, கிளம்புங்கோ  எல்லாரும் பெருமாள்கோவில்ல திருமஞ்சன அபிஷேகம் பூஜைக்கெல்லாம் ஏற்பாடு பண்ணி யிருக்கேன் வாங்கோ கோவில் போலாம்னு. எங்க ஊரு பெருமாள் பேரு லக்‌ஷ்மீபதிசாமி .எல்லாரும் கிளம்பி கோவில் போனோம். எங்களுக்காக பட்டர் எல்லாரும் காத்துண்டு இருந்தா. முதலில் மூலஸ்தானத்தில் இருக்கும் ஆதிவராக ஸ்வாமிக்கு வரிசையாக பால், தேன், தயிர், பஞ்சாமிர்தம் என்று வரிசையாக எல்லா அபிஷேகங்களும் கற்பூர ஹாரத்தி, பண்ணி பிரசாத வினியோகமும் நடந்தது.அப்புறம் உற்சவருக்கு அர்ச்சனை ஹாரத்தி, எல்லாம் முடிய 3-மணி நேரம் ஆச்சு. கோவில் கண்டாமணி ஓசை ஊர் பூராவும் கேக்கும். அதுகேட்டு எல்லாரும் கோவிலில்ல ஏதோஸ்பெஷல் பூஜை இருக்குன்னு வந்து கலந்துப்பா.

எண்ணி10 பேர்தான் வந்திருந்தா.எல்லாருமே தூரத்து உறவுக்காரர்களாகவே இருந்தா, எங்களை நல்லாவே அடையாளம் தெரிஞ்சுண்டு விசாரிச்சா.அத்தைக்கும் எல்லாரையும் நினைவுக்கு கொண்டு வரமுடிந்தது. என்னால முடியல்லே. எல்லாருமே எங்களை அவங்க வீட்டுக்கு மதிய சாப்பாடுக்கு கூப்பிட்டா.னானும் அத்தையும் மட்டும் ஒருவீட்டுக்கு சாப்பிட போனோம். மத்தவா  நாங்க இறங்கின வீட்டுக்குப்போனா.அத்தை வழக்கம்போல அவாகுடும்பவிஷயங்கள் எல்லாம் கல்,கல்ப்பாக பேசினா.  நல்ல சுவையான , ருசியான சாப்பாடு, முகமலர்ந்த உபசரிப்பு எல்லாமே நல்லா இருந்தது.அவா அப்பள பிசினெஸ் பண்ணிண்டு இருக்கா. சாப்பிட்ட பிறகு எங்க வீட்டைபார்க்க எங்க தெருவுக்கு போனோம். வீட்டுக்குள் நுழையும் போதே அழுகை முட்டிண்டு வருது. வாடகைக்கு இருப்பவர்கள் கணவன் மனைவி சின்னகுழந்தை மூவர்மட்டுமே.  எங்களை நன்கு வரவேற்று பேசினா. ஒவ்வொரு ரூமாக போய்ப்பார்த்தோம். பழைய நினைவுகள் முட்டிண்டு வந்த்து



தொண்டை அடைக்குது. அப்போ  வீடு நிறைய மணுஷாளுடன் எப்பவுமே கல்யாண கலகல்ப்புடன் இருந்தவீடு காலியா டல்லடிக்கரது. அந்தக்காலத்ல எங்கவீடு பெயர்பெற்ற் அப்பளக்கடையாக இருந்தது அதே தெருவில் நாலு வீடு சேர்ந்தாப்போல எங்களோடதுதான்.ஒருவிடு பூராவும் அப்பளதயாரிப்பு வேலைகள்,  வேலைக்காரர்களாக  நிறம்பி இருக்கும். எங்க தாத்தாவிடம்  வேலை பார்த்தவர்கள் இங்கு தொழில் கத்துண்டு அவாளே தனியா தொழில் தொடங்கி இன்றுவரையும் வியாபாரம் பண்ணிண்டுதான் இருக்கா. மற்ற மூன்று வீடுகளிலும் எப்பவும் ஆட்கள் வருவோர் போவோர்னு எப்பவும் நிறைஞ்சே இருக்கும். பிறகு நாளாவட்டத்தில் எல்லாமே மாறியது ஒரு வீடு மட்டுமே வச்சுண்டு பாக்கி எல்லா வீடுகளும் வந்த விலைக்கு வித்துட்டோம். அந்தஒருவீடும் நாங்க வாடகைக்கு விடவேண்டிய நிலை..

கொல்லைப்புறம் எல்லாம் புதர்மண்டி காடாக இருக்கு. நடு ஹாலில் சுவரெல்லாம் விரிச்ல் விழுந்து பரிதாபமாகட்சி அளிக்கிரது.வருஷம் ஒருமுறை என் தம்பி பாம்பேலேந்து வந்து ரிப்பேர் வேலையெல்லாம் பண்ணிக்கொடுத்துட்டுதான் இருக்கான். பராமரிப்பு சரி இல்லைனா அப்படித்தான் இருக்கும். 7-மாடி கொண்ட வீடு. மாடியை பூட்டி வச்சிருந்தோம். அங்கயும் போயி பாத்தோம். பூட்டியே இருப்பதால் தூசியும் தும்புமாக பார்க்கவே முடியல்லே. நம்ம வீடுன்னு சந்தோஷமா பார்க்கவே முடியல்லே. இப்படி பாக்கவேண்டியிருக்கேன்னுதான் மனசு பூரா ஆதங்கமா இருந்தது.அக்கம் பக்கம் உள்ளவர்கள் வீடுகளிலும் போயி எல்லாரையும் பார்த்து பேசினோம்





எல்லாருமே எங்களை நினைவில் வச்சுண்டு இருக்கா. ரொம்ப வயசானவங்கதான் உடம்புக்கு முடியாம இருக்கா பெரும்பாலான வீடுகளில் . நம்ம ஊரு,, நம்ம ஊருன்னு எவ்வளவு சந்தோஷமா பாக்கவந்தோமோ அந்த சந்தோஷமஎல்லாம் போன இடமே தெரியலை.மனசு நிறையா பாரமான நினைவுகளைச்சுமந்துதான் சென்றோம்.என்ன செய்ய முடியும். காலத்தின் கட்டாயம் எல்லாத்தையும் ஜீரணிச்சுக்கத்தான் வேண்டி இருக்கு.கோவிலைச்சுற்றி உள்ள தெருக்களை மாடத்தெருன்னு சொல்ல்வோம் எங்க வீடு தெற்குமாடத்தெருவில் இருந்தது. கோவில் சன்னதிக்கு நேராக உள்ள தெரு சன்னதி தெருன்னு சொல்வோம். அங்கு எதிரும்புதிருமாக இரண்டு வரிசையிலும் வீடுகள் உண்டு.

                             






கோவிலும் கூட  உள்பிரகாரம், வெளிப்பிரகாரம் என்று பிரும்மாண்டமா இருக்கும். கருங்கல் கட்டிடம் தான் கோவில் விசேஷமென்றால் எல்லாருமே வந்து கல்ந்து கொண்டு சிறப்பாக நடத்துவார்கள். இப்போ கோவிலை கண்கொண்டு பார்க்கவே முடியல்லே. திரும்பின பக்கமெல்லாம் அழுக்கு எண்ணை பிசுக்கு தூசி, நூலாம்படைன்னுரொம்ப சிதிலமான நிலையில் தான் இருக்கு.எங்க பார்த்தாலும் இருட்டு குகையா இருக்கு சாமிகிட்டமட்டும் எண்ணை விளக்கு கொஞ்சமா எரிஞ்சிண்டு இருந்தது சாயங்காலமும் கருடவாகனத்தில் சாமி உக்கந்துண்டு வீதிவலம் வருவார், கருட சேவை பூஜைக்கும் நாங்க ஏற்பாடுகள் பண்ணி இருந்தோம். நிறைய பூ அலங்காரம் எல்லாம் பண்ணி தயார் பண்ணி வச்சிருந்தா. யாருகட்டளைக்காராளோ அவர்களும் வீதி உலாவில் சாமிசப்பரத்தின் பின்னால் போகணும். சாயங்கால எல்லாரும் கொவில் வந்தோம். முன்னேல்லாம் கருட சேவை அன்று கோவிலில் கூட்டம் சொல்லி முடியாது நிறம்பி வழியும் இப்போ மணி சத்தம் கேட்டும்கூட 10, 15, பேருக்கு மேல ஆட்களே வரல. ஊரில் ஆள் இருந்தாதானே வருவா?

                             





சப்பரம்தூக்கவும் முன்னெல்லாம் நான் நீ என்று போட்டி போட்டுண்டு பக்தர்கள் ஓடிவந்து முன்னால 10 பேர், பின்னால் 10 பேர் மறி மாறி தோள்தூக்கி வருவா. இப்ப ஆட்களே இல்லியே மோட்டர் வச்ச ஒரு வண்டியில் கருடன் மேலமர்ந்தசாமியை உக்காத்திவச்சு வீதி உலா நடத்தினார்கள்.வேதகோஷம் சொல்லிண்டு பின்னால பிராம்மணர்கள் நிறையபேரும் வருவா. இப்போ அதுக்கும் ஆள் இல்லை.தீவட்டி பேருக்கு ஒன்னே ஒன்னுதான் கொளுத்தி இருந்தா. எந்த தெருவழியாக சாமி ஊர்வலம் வராரோ அந்த தெருக்களில் உள்ளவா வாசல் தெளித்து பெரிசாக கோலமும் போட்டு சாமியை வரவேர்க தயாரா இருப்பா. ஒவ்வொரு வீட்டினரும் வெத்லைபாக்கு பழம் நைவேத்யமும் செய்வார்கள்.இருட்டிலேயே எல்லாதெருக்களிலும் சாமி ஊர்வலம் சென்று வந்தார். கோவிலில் இரவு நேர பூஜையும் முடிந்து வீடு வர இரவு10- மணி ஆச்சு ஒரே டயர்ட். சாப்பிட்டு நான் ஊஞ்சலில் போயி படுத்தது தான் தெரியும். அடிச்சு போட்டதுபோல தூக்கம்.

	Tweet