மெட்ராஸ், நல்ல மெட்ராஸ் (6)

காத்து இப்படி அடிச்சா தூக்கமா வருதேன்னு ஜன்னல் கண்ணாடியை
போட்டேன்.வண்டிக்குள்ள ஒரே அமைதி. ரொம்ப நேரமா காதுல ஹெட்
 போன் போட்டுண்டு பாட்டுக்கேட்டா காது வலிக்கும். அதனால அதையும்
 எடுத்துட்டேன். ஜன்னலை சாத்தினா இறுக்கமா புழுக்கமா இருந்தது. அது
 சரிப்படலே. திரும்ப ஜன்னலை திறந்து வச்சேன். பாத் ரூம் போயி குளிர்ந்த தண்ணி ஊத்திண்டு முகத்தை நல்லா அலம்பிண்டு வந்து உக்காந்தேன்.
 அப்போ கொஞ்சம் தூக்கத்தை தடுக்க முடிந்தது. சின்ன டார்ச் கையில்
 வச்சிருந்தேன். அதை வச்சுண்டு புக் படிச்சுண்டு கொஞ்ச நேரம் ஓட்டினென்.
 அந்தகம்மி லைட்டுல சரியா படிக்க முடியல்லே கண்ணெல்லாம் வலிச்சது
 தான் மிச்சம். அரை மணி நேரம்தான் படிக்க முடிஞ்சது. இப்ப பாத்து டைம்
 ரொம்ப மெதுவா போரதுபோலவே இருந்தது.திரும்பவும் போயி முகத்துல
 தண்ணி ஊத்திகிட்டு வந்தேன். வெளில பூரா ஒரே இருட்டு.என்ன பண்ணலாம்னு ஒரே யோசனை.  மதுரை வரும்போது தூங்கிட்டா கஷ்ட்டம்
ஆச்சேன்னு முழிச்சுகிட்டு இருக்க ரொம்பவே முயற்சி செய்ய வேண்டி
 இருந்தது . தூங்கிட்டேன்னா மிடில்ல எழுந்துக்கவே மாட்டேன் டீப் ஸ்லீப்தான்
 மொபைலி அலாரம் வச்சுக்கலாம்னு நினைச்சேன். அது அடிக்கிர சத்ததில்
 என்னைத்தவிர மத்தவங்கல்லாம் தான் எழ்ந்துப்பாங்க.   நான் இல்லே. ஹா  ஹா.



 நம்ம எல்லா பதிவர்களின் பெரு மதிப்புக்குறிய வலைச்சர்ம் ஆசிரியர் சீனா
ஐய்யா அவர்களும், தமிழ் வாசி பிரகாஷும்தான் மதுரை ஸ்டேஷனுக்கு
 வரேன்னு சொல்லி இருந்தாங்க. நான்கூட பிர்காஷிடம் ஐயாவை ஏன்
 டிஸ்டர்ப் பன்ரேன்னேன். இல்லே ரொம்ப தூரத்லேந்து வராங்க நாம போயி
 பாத்துட்டு வரலாம்னு ஐயாதான் சொன்னாங்கன்னு பிரகாஷ் சொன்னான்
எனக்கு, ரொம்ப பெருமையாவும் இருந்தது, சந்தோஷமாகவும் இருந்தது
 இப்படி இரவு 3 மணிக்கு  வந்து சந்திக்கும் அளவுக்கு நல்ல நண்பரகளை
  பெற்றிருக்கிரோமேன்னு. இரவு 2.30-க்கு பிரகாஷ் போன்பண்ணி வண்டி
 எங்க நிக்குதுன்னு கேட்டான், சரியான டயத்லதான் வருது அவுட்டர்ல
 நிக்குதுன்னு சொன்னேன். கரெக்டா2.45- ஸ்டேஷனக்குள்ள வண்டி நுழைன்
ஜ்சது. அவங்களைப்பாத்ததும் அதைப்பெசனும், இதைப்பேசனும்னுல்லாம்
 நினைச்சிருந்தேன்.

 அவங்க போட்டோ நெல்லை பதிவர் சந்திப்பு பற்றிய பதிவில் பார்த்திருந்தேன்.
 நானும் என் ப்ரொபைலில் என்போட்டோ போட்டிருப்பதால ஈசியா அடையா
ளம் கண்டுகிட்டோம். நான் ஏற்கனவே பிரகாஷிடம் கோச் நம்பர், வண்டி விவரம் எல்லாம் சொல்லி இருந்தேன். மதுரை வரும் வரை தூக்கத்தையும்
 கஷ்ட்டப்பட்டு விராட்டி அடிச்சேன். ப்ளாட் பார்மில் அவங்களைப்பார்த்ததுமே’
 தெரிந்துவிட்டது. நானும் வண்டிக்குள்ளேந்து கை ஆட்டினேன். அவங்களப்
பாத்ததுமே ரொம்ப சந்தோஷமா இருந்தது. மூவர்முகங்களிலும் சிரிப்பு
 தன்னால வந்து ஒட்டிகிச்சு. நலம் விசாரிப்புகள்.அவா நிறைய பிஸ்கெட்ஸ்
 வாங்கி வந்திருந்தா. நானும் மும்பைலேந்தே ஒரு நினைவு பரிசு வாங்கி
போயிருந்தேன். எங்க சந்திப்புக்கு அடையாளமா.. என் அத்தையும் அவங்ககூட
 கொஞ்சம் பேசினா. நான் என்னன்ன பேசனும்னு நினைச்சிருந்தேனோ
 அதில ஒன்னுகூட பேசலை. அந்த நேரம் எதுமே நினைவுக்கு வல்லே,
 ஒரே சிரிப்பு, நலம் விசாரிப்புன்னே டயம்போச்சு.

10- நிமிஷத்ல வண்டி கிளம்பிடுத்து. நிஜம்மா அவங்களைப்பாத்தொம்மா இல்லே சொப்பனம் ஏதும் கண்டோமான்னே தோனிச்சு. ஏற்கனவே பிரகாஷ்
 இந்த சந்திப்பு பற்றி அவனோட ப்ளாக்ல பதிவு போட்டிருக்கான். அவா ஸ்டேஷனில் எப்படி டைம்பாஸ் பண்ணினான்னு சொல்லி இருந்தான் நான் வண்டில பத்தி சொன்னேன்.3.30க்கு சீட்லபோயி படுக்கப்போனேன். அவா
கூட போட்டோ எடுத்துக்கனும்னு கேமரால்லாம் சீட்மேல ரெடியா வச்சி
ருந்தேன். கீழயே நின்னு பேசிட்டு இருந்ததுல போட்டோ எடுக்கவே மறந்தேன்
  ஐயோ, நல்ல சான்ஸ் மிஸ்பன்னிடோமேன்னு இருந்தது. போட்டோல்லாம்
 எப்பவுமே நல்ல மெமொரிக்குத்தானே . கொஞ்ச நேரம் தூக்கம் வல்லே.
 ஒருவருஷம் முன்னே சும்மா விளையாட்டுத்தனமா ப்ளாக் எழுத ஆரம்பிச்
சேன். இப்போ எவ்வளவு நண்பர்கள்கிடச்சிருக்காங்கன்னு நினைக்க மனசே
 நிறைஞ்சு இருக்கு,வயசு வித்யாசம் இல்லாம, எல்லா வயதிலும் நண்பர்கள்
 கம்ப்யூட்டரில் ஏதானும் சந்தேகம்னு சொன்னா உடனேயே வந்து உதவி
 செய்யும் நல்ல நண்பர்கள், அம்மா, அம்மான்னு அத்தனை பிரியமாகப்பழகும்
 நல்ல நண்பர்கள் எல்லாம்கிடைச்சிருக்காங்க.

இதெல்லாமே ப்ளாக் எழுதுவதால் எனக்கு கிடைத்திருக்கும் மிகப்பெரிய
 ப்ளஸ் போயிண்ட்ஸ், அன்பு நண்பர்கள் எல்லாருக்கும் என் நன்றிகளைத்
 தெரிவிச்சுக்கரேன்.இப்படி என்னன்னமோ யோசித்து, யோசித்து 4-மணீக்கு
 தான் தூங்க முடிந்தது. தூங்கின கொஞ்ச நேரத்துலயே எச்சிமி, எழுந்திருன்னு
 உலுக்கி எழுப்ப ஆரம்பிச்சுட்டா அத்தை.. எதுக்கு இப்படி பாதி ராத்ரில எழ்ப்பி
தொந்திரவு பன்ரேன்னு கேட்டேன். நன்னா சொன்னே போ பாதி ராத்திரியா
 விடிகாலை 5-மணி ஆச்சு கொஞ்ச நேரத்ல திருன வேலி வந்துடும். எழ்ந்துக்
க்கோ போயி பல்லுதேய்ச்சு முகம் அலம்பிண்டு தலைவாரிக்கோன்னு
 விரட்டரா. ஒருமணி நேரம்தான் தூங்க முடிஞ்சதுன்னு கோவமா வரது
 தூக்கத்ததை கொட்டாவியில் அடக்கியவாரே ரெடி ஆனோம். 5.30. கரெக்டா
திரு நெல் வேலி ஸ்டேஷனுக்குள் வண்டி நுழைந்தது. ரொம்ப, ரொம்ப,(30)
 வருடங்களுக்குப்பின் திரு நெல் வேலி மண்ணை மிதிக்கிரேன்.

	Tweet