சினேகிதியே,,,, சினேகிதியே.......

                             








 நானும் என்ஃப்ரெண்டும் கடந்த 65- வருடங்களாக நெருங்கிய தோழிகள்.
  நாங்க, பிறந்தது, வளர்ந்தது, ஒத்துமையா , கட்டிப்பிடித்து சந்தோஷங்கள்
 பட்டது அடிச்சு பிடிச்சுண்டு சண்டை போட்டுண்டது எல்லாமே ஒரே வீட்டில்.
  ஆச்சரியமா இருக்கு இல்லியா. அவ வேர யாரும் இல்லீங்க.என் அப்பாவின்
 கடைசி தங்கைதான் அவ. எங்க ரெண்டு பேருக்குமே ஒரு 6- மாசம்தான் வித்
 யசம் வயசுல. அவளுக்கு அவ அம்மாஅவளோட4வயசுலேயேஇறந்துட்டாங்க.
 என் அம்மாதான் அவங்க 7- குழந்தைகளுடனும் அவளையும் 8-வதுகுழந்தையா
 நினைத்து வளர்த்தாங்க.அம்மா இல்லாத குழந்தைன்னு அவளுக்கு அதிகச்
சலுகைகள் காட்டுவாங்க. நாங்க இருவரும் கிட்டத்தட்ட ஒரே வயசுன்னால
எங்களுக்கு எல்லாமே சமம்மா தான் செய்வாங்க. பாக்கப்போனா அவளுக்கு
 ஒரு படிமேலாகவே கவனம் கொடுப்பாங்க. நகையோ, துணிமணியோ எல்லாமே எங்க இருவருக்கும் ஸேமா எடுப்பங்க. ட்வின்ஸ் மாதிரி ஒன்னுபோல அலங்காரங்கள் செய்வாங்க. எங்க இருவரையும் எங்கயுமே
 தனியே பாக்க முடியாது. சேர்ந்தாப்போலவே சுத்துவோம்.

                               





 ஊர்லசின்ன வயசுல எங்களைப்பார்க்கிரவங்க பஞ்ச பாத்திரம், உத்தரனி
 ந்னுதான் கூப்பிடுவாங்க.அதிக செல்லம் அவளுக்கு கொடுத்ததால அவகொஞ்சம் பிடிவாதக்காரியா வளர்ந்தா. அவ சொல்ரதத் தான் எல்லாரும்
 கேக்கனும்னு டாமினேட் பண்ணுவா.ஆனா மிகவும் அன்பானவ. பாசமானவ.
 அவளைச்சுற்றி எப்பவும் மனிதர்கள்கூட்டமா இருந்துண்டே இருக்கணும்.
 எல்லாருடனும் கலகலப்பாகப் பேசி சூழ் நிலையே கலகலப்பாக ஆக்கிடுவா.
 ஆனா நான் சின்ன வயசிலேந்தே கொஞ்சம் ஒதுங்கியே இருப்பேன். கலகல்ப்
 பால்லாம் பேசவே மாட்டேன். கோவம்னா என்ன வென்றே தெரியாது.வீடு
 ஜாயின் ஃபேமிலி அதனால எப்பவுமே குழந்தைகள் , பெரியவான்னு வீடு
 எப்பவுமே கல்யாண கலகல்ப்புடனே இருக்கும்.அவளைப்பொல யாருடனும்
 கல்ந்து பழக மாட்டேன். இருவருக்குமே எதிர் எதிர் குணங்கள் தான். ஆனாலும்
 எதிர், எதிர் காந்தம்தானே ஈர்க்கும். அதுபோல எங்க இருவருக்கும் மத்தில
 கண்ணுக்குத்தெரியாம ஒரு நெருக்கம் எப்பவுமே இருந்துண்டு இருந்தது.

                             





 சொந்தம் என்பதை விட நெருங்கிய தோழியாகவே இருவரும் பழகிவந்தோம்.
 எந்தவிஷயம் பற்றியும் பேசிப்போம். எந்த ஃபீலிங்க்ஸையும் ஷேர் பண்ணிப்
 ப்போம். நான் இல்லாம ஒரு நிமிஷம் கூட அவ இருக்கமாட்டா.வீட்டுவேலை
 கள் , சமையல் கற்றுக்கொள்ள அவளுக்கு மிகவும் விருப்பம் இருந்தது.
 என் அம்மா விடம் கேட்டு, கேட்டு ஒன்னொன்னா தெரிஞ்சுண்டா. நான்
 கத்துக்கலே. ஒன்லி திங்க் அவளுக்கு பள்ளிக்கூடம் செல்வதிலோ படிப்பிலோ
 விருப்பம் இருந்ததெ இல்லே. அதனால என்னையும் படிக்க விடலை. ஹா, ஹ
அப்படியே குழந்தைப்பருவம் முடியும் முன்பே இருவருக்கும் திருமண்ம்
 நடந்தது.ஒரே சமயம். அவ பாம்பே, போனா, நான் பூனா போனேன். அப்பகூட
 என்னைப்பிரியனுமேன்னு அவதான் விசிச்சு விசிச்சு அழுதா. எனக்கு ஏனோ
 அழுகையே வல்லே. என்மனதிலும் அவமேல அன்பு பாசம் எல்லாம் இருந்தது
 காட்டிக்கத்தெரியல்லே. அதான் உண்மை.

ஒரெசமயம் குழந்தை பிறப்பு. ஒரே சமயம் ரெண்டு பேர் கணவன் மார்களும்
 இறந்ததுன்னு என்று பலவிதங்களிலும் எங்க வாழ்க்கை பின்னி பிணைந்தே
 இருந்தது. ஆனா ஒரு சோகம் என்னன்னா எங்க இருவர்கணவன்மார்களுக்கும்
 மத்தியில் ஒரு தவரான புரிந்துகொள்ளல் ஏற்பாட்டு விட்டது. எப்படி? ஆண்ட
 வனுக்குத்தான் தெரியும். நாங்க இருவருமே அவர்களை மீறி பாத்துக்கவோ
 பெசிக்கவோ லெட்ட்டர் போட்டுக்கவோகூட முடியாமல் ஆச்சு,20- நீண்ட
 வருடங்கள் எங்க பிரிவு. அவ அமெரிக்கவில் பசங்ககூட போயி செட்டில்ஆனா
 நான் மும்பையில். குழந்தைகள செட்டிலாகி அவரவர் குடும்பம் குழந்தைகள்
 என்று செட்டிலான பிறகு எங்க நட்பு மீண்டும்துளிர்விட்டது.அமெரிக்காலேந்து
 மும்பை வந்து இத்தனை நாள் பிரிந்ததை எண்ணி கட்டிப்பிடிச்சு அழுது
 சிரித்து எல்லாம் பண்ணினோம். எங்க நட்பு மீண்டும் புதுப்பொலிவுடன்
 துளிர்த்ததைக்கொண்டாட வேண்டாமா/ அதுக்குத்தான் நாங்க பிறந்த
 ஊரான கல்லிடைக்கு நாங்க இருவரும் போனோம்.

25- வருடங்கலௌக்குமுன் பார்த்தகல்லிடையை அங்கே பாக்க முடியல்லே.
 எல்லாமே மாறி இருந்தது.எங்க வீட்டுக்குள்ள போனோடனே கணகள்
 முட்டிண்டு அழுகை பொத்துகிட்டு வந்தது. இருவருக்குமே தொண்டை அடைக்
 க்குது. பேச்சே வரலே. ஒவ்வொரு ரூமா போயி தொட்டு தடவிப்பார்த்து
 இங்கதானே இதிப்பண்ணினோம், அங்க்தானே அதைப்பண்ணினோம் என்று
 பழைய நினைவுகளில் மூழ்கிட்டோம்.தாமிரபரணிபோயி ஆசை தீர நீஞ்சி
 மகிழ்ந்தோம்.தண்ணியைவிட பாறைகள் தான் அதிகம் இருந்தது. இப்போ எல்லார் வீடுகலிலும் ஆற்றிலிருந்து குழாய் போட்டு தண்ணீர் எடுக்கிரார்கள்.
எல்லார் வீட்டுக்குள்ளுமே தாமிரபரணி கொட்டட்டிண்டு இருக்கா.அதனால்
 ஆற்றில் தண்ணீரே இல்லை.கோவில் கோவிலா போனோம். அங்கயும்
 பழைய நினைவுகள் கூடவே வந்தது.பெருமா கோவிலில் கருட சேவை, சிவன்கோவிலில் மண்டல அபிஷேகம் என்று செய்து பூஜைகளில் கல்ந்து
 கொண்டோம். ஓரள்வு திருப்திதான்.

சென்னையிலு சொந்தக்காரர்கள் வீட்டில் தங்கி எல்லா இடங்களும்சுற்றி
 நோம். இருவருமே ஒருவரை விட்டு ஒருவர் ஒரு நிமிஷம் கூட பிரியாம
 கூடவே இருந்து பழையகதைகள்பேசி சிரித்து அழுது சின்னவயசுக்குள்ளேயே
 போய்வந்தோம்.உர்ர் சுற்றி வந்ததும் அவ அமெரிக்க போயிட்டா. அங்க அவ
 க்ரீன்கார்ட் ஹோல்டர்/ அமரிக்கா சிட்டிசன். நான் வழக்கம்போல மும்பை
வாரத்துக்கு ரெண்டு முறை போன் பண்ணிடுவா. டைம் டிபரண்ட் இருப்பதால அவபோன் எனக்கு இரவு 11 மணிக்குதான் வரும். அப்பவும் ஒரு அரைமணி
 நேரமாவது பேசிடுவா.மறுபடியும் எங்க க்ளோஸ் ஃப்ரெண்ட்ஷிப் தொடங்கி
 விட்டது.இருவர்க்குமே அதில் ரொமவே சந்தோஷம்தான்,.

  இன்னொரு விஷயதிலும் ரொம்பவே ஒத்துமை. இருவருமே ஹார்ட் பேஷண்ட் தான். அவ பைபாஸ் பண்ணீகிட்டா, நான் பண்ணீக்கலே.

	Tweet